Γουίλκινσον, Τζέφρεϊ

(Geoffrey Wilkinson, Γιόρκσαϊρ 1921 – 1996). Άγγλος χημικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη μικρή πόλη Τοντμόρντεν του Γιόρκσαιρ. Το σχολείο όπου φοίτησε στα παιδικά του χρόνια έχει το μοναδικό προνόμιο της ανάδειξης δύο κατόχων βραβείου Νόμπελ μέσα σε μία εικοσιπενταετία, δεδομένου ότι στο ίδιο σχολείο φοίτησε και ο νομπελίστας φυσικής σερ Τζον Κόκροφτ. Το 1939, με υποτροφία της βασιλικής οικογένειας εισήχθη στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1942. Στα τέλη του ίδιου έτους προσελήφθη μαζί με άλλους νέους χημικούς στο μεγάλο έργο το οποίο ξεκίνησε για την επίτευξη παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και μετακόμισε στον Καναδά έως το 1946 για τις ανάγκες του έργου. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, ασχολούμενος κυρίως με την πυρηνική ταξονομία και παράγοντας νέα ατελή ισότοπα με τη βοήθεια του κύκλοτρου του εργαστηρίου ακτινοβολίας. Το 1951 ανακηρύχθηκε επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και το 1955 καθηγητής ανόργανης χημείας στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο. Το 1973 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ χημείας από κοινού με τον Γερμανό Ερνστ Ότο Φίσερ, για τις πρωτοποριακές εργασίες τους στη χημεία των οργανομεταλλικών ενώσεων.